Сыр бойы

Өзінен кейінгі ұрпағына өмірдің қырық қатпарын ақтарып өсиет еткен қазақтай ұлт бар ма екен. Шешендік сөздер, даңғайыр дастандар, маржан мақалдар, суырыпсалма айтыстар – бәрі алдыңда жатыр, ал да, қажетіңе жарата бер. Осы қымбат қазынаны қолға жинап, қоржынымызға салған атақты ғалымдар, фольклоршылар, филологтар ғана емес, асыл мұраларды жинаушы адамдар ел ішінде де көп болған. Сөйтіп, олар қазақтың рухани мұра байлығын еселеген. Бірақ олардың еңбегі ескерілмеген, аты шықпаған.

Қызылордалық Айма­ха­нов­тар әулетін теміржолшылар династиясы деуге әбден болады. Себебі бұл отбасы мүшелерінің тіршілігі шойынжолмен біте қайнасып жатыр. 

 Жиырмадан асқан шағында Қызылорда теміржол стансасына жұмысқа қабылданған Райхан күре жолдың бойындағы қайнап жатқан тірлікке көп ұзамай-ақ көндігіп кетті. Өйткені бұл саланың жұмысы оған аса таңсық емес еді. Неге десеңіз, олар талай елдің тіршілік тамырын тоғыстырып жатқан теміржолдың бойында дүниеге келді. Жүйткіп бара жатқан пойызға қарап, арманшыл қыздың қиялы да алысқа қанат қағатын. Көз алдындағы толассыз тірліктің кейбір жалт еткен сәттерін көңіліне түйіп ала қоятын. Сондықтан балалықтың бал шағын өткерген Белкөл стансасы  бұлар үшін әлі күнге ыстық көрінеді. Атасы Тоқсанбай, әкесі Есіркеп – ұзақ жыл теміржол саласында еңбек етіп, абыройға бөленген жандар. Бауырлары да осы салада еңбек етіп келеді.

Журналист, ақын Дүйсенбі Смайылов туралы толғаныс

«Қайтқан құстар қаққан кезде қанатын,Естелiк боп тiзiледi дәптерге ой.Күндер емес жадымызда қалатын,Естен кетпес әдемi бiр сәттер ғой», – дегендей, жаны жайсаң, жүрегi жомарт, пейiлi кең азамат Жақсылық Тәуекелов­ті мен жетпiсiншi жылдардың басынан бастап бiлемiн.

Қиындықтарға мойынсұнбай, өмірден тек жақсылық күтіп, әрдайым жадырап жү­ретін ағамыз Мәдияр Әбсұлтанұлының дүниеден озғанына жиырма жылдың жүзі болып қалыпты. Замандастарының айтуынша, ол қайда жүрсе де, қай салада қызмет етсе де, қарапа­йымдылығы, шыншылдығы және әділдігімен ерекшеленетін.

Алдымда Арал теңізінің 1957 жылы одақ астанасы Мәскеуде басылып шыққан, етек-жеңі далиған, бүктей-бүктей сілікпесі шыққан ескі атлас картасы. О кездері ақжал толқындары жағалауды ұрып жататын алып айдынның қазіргі кезде күш-қуа­ты қайтып, жүз шақырымдай алысқа шегінген табанын Кіші Арал суы шайып жатыр...

Айдынды шалқар Аралдың ақжал толқынымен жарыса жүзіп, талайдан бергі теңіз тағдырын, теңізде туғандардың тіршілік тамырын көзімен көріп, көңіліне түйіп өскен жазушы Айжарық Сәдібеков – шығармашылық дейтұғын шытырман әлемнен өз бағытын адаспай тапқан жан. 

...Бұл 1944 жыл болатын. Сол жылы қыс қатты болған еді. Қарлы боран толастамай, жұрттың отын-суы таусылып, қорасындағы азын-аулақ малы да азықтың жоқтығынан өлім-жітімге ұшырады. Сөйтіп, көктемге әзер жеткен ағайын қым-қуыт тіршіліктің қамына кіріскен. Төрт түліктің қыстан аман қалғаны төлдей бастаған. Солардың аузы көкке ілініп кетсе деп алаңдайды жұрт. Егін салатындар да жұмыстарын ертелетіп қолға алған еді.

 Уақыт шіркін жүйрік қой... Жастық жалынымен аймақтың қоғамдық өміріне белсене араласып, дамуына атсалысқан білікті маман, шебер ұйымдастырушы Әлия Ибраеваның өмірден өткеніне тура он жыл болыпты. Әріптес, дос-жарандары оның жарқын бейнесін әлі күнге ұмытқан жоқ. Бұл жақсылардың соңында өшпес із қалатынын тағы бір дәлелдесе керек.