Серванттың бір бұрышында ала көне кесе тұрушы еді. Үйдегі басқа заттарға билігім жетседе, оны әлі күнге дейін ұстап көргем жоқ. Ол маған өзге кеселерден гөрі ерекше көрінетін. Сыртынан қараған сайын сонымен бір ойнап, құмарымды қандырсам деп ойлайтынмын. Бұл ойымды іске асыртқызбайтын апам да оны қызғыштай қорғайтын. Қанша қыңқылдасам да «Атаңның көзі ғой, сындырып аласың» деп, алып бермейтін.
ЖЕДЕЛ ЖАҢАЛЫҚТАР
19 қаңтар 2020 г.
1 076
0