Сыр бойы

Қырғыз ақындары Кундуз Суранбаев мен Накан Жазы жерлесіміз Ғазиза Әбілданың өлеңдерін өз тілдеріне аударды. Олар ақын өлеңдерін алғаш әлеуметтік желіден байқап, қырғыз тіліне аударуға қызығушылық білдірген.

КӨҢІЛ КӨКЖИЕГІ

Білмеймін періштемін, пендемін бе,
Шыр етіп шат өмірге келгенімде?..
Шамасы шапағатқа шөлдедім бе?
Жұбанбай көп жылаппын жөргегімде.

Ес біліп, етек жиған кездерімде
Жайсыздау «жаңалықты» сезгенім бе?
Көпшіліктен жырақтап көп ойланам
Көлеңкелі сыр тұнып көздерімде.

 Көрдің бе, сол көлеңке алдамапты,
Ай да сол күн амалсыз қорғалапты.
Ақ жолынан адасқан Ар бейбақтың
Ақ жүзінен ащы жас сорғалатты...

Түнеріп тұрды біраз ренжіп Күн,
Тауқымет тамшысынан бірер жұттым.
Шалғайын шапанымның шарт буындым
Шамасын байқайын деп шын ерліктің.

Көрдім де Күн – Ананың түнергенін,
Сол сәтте сезімімді шідерледім.
Қырда қалған қызыққа қолды сілтеп,
Жырдан іздеп жоғымды түгендедім.

Жаңылған бағытымды жаңа таптым,
Жетегінде еріксіз бара жаттым.
ПОЭЗИЯ  – перімен көңіл қосып,
ӨЛЕҢ  дейтін өміршең бала таптым!

КӨҢҮЛДҮН КӨК ЖЭЭГИ

Билбеймин периштемин, пендеминби,
Чыр этип бул өмүргө келгенимде?
А балким мээримге чөлдөдүмбү?
Сооронбой көп ыйлапмын жөргөгүмдө.

Эс кирип, этек- жеңим жыйган кезде,
Жагымсыз "жаңылыкты" угаар кезде.
Көпчүлүктөн ыраактап көп ойлоном,
Көлөкөлүү көзүмө жаш тунат кечте.

Көрдүңбү, көлөкө ал алдабаптыр,
Ай да алсыз чыгууга жарабаптыр.
Ак жолунан адашкан Ар бейбактын,
Ак жүзүнөн ачуу жаш салаалап тур.

Түнөрүп турду Күн да салып сыртын,
Тагдырдын тамчысынан бираз жуттум.
Этегин чапанымдын шарт буудум да,
Эр болсоң байкайын деп эбин күттүм.

Көрдүм да Күн- Эненин түнөргөнүн,
Күлүктөй сезимимди жүгөндөдүм.
Кырдагы кыйбастарга колду шилтеп,
Ырдан издеп жогумду түгөлдөдүм.

Жаңылган багытымды жаңы таптым,
Эрксизден жетегинде бара жаттым.
ПОЭЗИЯ- пери менен көңүл улап,
ЫР- деген өзөгү өрт бала таптым!

Аударған: КУНДУЗ СУРАНБАЕВА

Беу, дүние,
Бағала сен, бағалама,
Мейлі, тіпті бетіме қарама да.
Мен бірақ оқи берем жырларымды
Мынау жатқан меңіреу далама да...

Мейлі, маған қимасаң жақсы атыңды,
Ол менің өзгертпейді мақсатымды.
Онсыз да мың сүрініп, мың құлағам,
Маңдайым талай рет тасқа тиді...

Мен сенің қарамаймын қабағыңа,
Қарағанмен, көңілім жай табады ма?..
Таластырып қоясың қапелімде
Тары шашып там-тұмдап табағыңа.

Көндігіп келгем талай азарыңа,
Қолым бір күн жетер деп ғажабыңа?..
Қыран-қиял қалықтап шықса биік,
Қарғалардың қалдырма мазағына!
Бес күн өмір барады бұлаң қағып,
Мен де бекер келгем жоқ базарыңа

Авторы: Ғазиза Әбілда

Ооув, дунуйо,
Баалагын сен, же баалаба,
Мейли тиктеп жүзүмө караба да.
Мен бирок окуй берем ырларымды,
Мына бул жаткан чалкып талаама да.

Мейли сен ыроолобо жакшы атыңды,
Менин ал өзгөртө албайт максатымды .
Ансыз да мин сурдугуп, миң жыгылгам,
Маңдайым канча ирет ташка тийди.

Мен сенин тиктебейин кабагына,
Караганда күн тийбес жамалыма.
Талаштырып койгонуна капа эмесмин,
Таруу чачып болоор - болбос табагыма.

Көнүшүп далай берген азарына,
Колум сунсам, ал бир күн назарына.
Кыраан алгыр чабыттап көккө чыкса,
Калтырбагын каргалардын мазагына.

Беш кунчулук өмүрүм өтүп барат,
Мен да бекер келбегем базарына.

Аударған: Накан Жазы